Samgöngur til eyja

Það er margt í skralli í okkar annars frábæra landi. Svo mikið í skralli reyndar að það er engin stjórn starfandi heldur á bara að fara að kjósa í fjórða sinn síðan eftir Hrun#1 (“Guð blessi Ísland-hrunið” 06.10.08). Nú verðum við bara að vanda okkur kæru vinir – það bara gengur ekki lengur endalaust að hér séu kosningar eins og skítaveður: Alltaf yfirvofandi. Reynum nú að hafa gott veður í allavega fjögur ár eins og lögin og lýðræðið segja til um.

Nú ætla ég ekkert að þykjast vera sérstakur vinur Vestmannaeyinga og reyna að smygla mér inn á það eflaust ágæta fólk sem þar býr, eins og einhver öllulofandi stjórnmálakall með excel skjöl á takteinum um eigið ágæti. Ég hef meira að segja stundum verið vondur við Vestmanna-fólk, í hroka mínum auðvitað og af því mér hefur aldrei verið boðið að spila á hvorki Goslokahátíð né Þjóðhátíð. Aldrei er hringt í mig þótt ég hafi bæði samið Prumpulagið og Glaðasti hundur í heimi og fullt af öðru ágætis stöffi. Mér skilst m.a.s. að Glaðasti hundurinn hafi verið aðallagið þarna á Þjóðhátíð 2013, en þá var ég bara á Ísafirði eða eitthvað en ekki upp á sviði með Frikka Dór að raka inn seðlum! Auðvitað sárnar manni svona endalaust áhugaleysi og þá verður maður fúll og fer eitthvað að nöldra um “vitleysinga í Vestmannaeyjum” og svo framvegis. Ég hef sem sagt ALDREI spilað í Vestmannaeyjum þótt ég hafi verið spilandi á sviðum í 37 ár!    

Þar að auki hef ég bara tvisvar sinnum komið til Vestmannaeyja. Fyrst sirka 1998 þegar ég var að sýna þáverandi amerískri kærustu landið okkar frábæra. Þá var það ferjan frá Þorlákshöfn, alltof löng sigling, sem gleymdist sem betur fer um leið og ævintýraleg fegurð eyja laukst upp fyrir okkur. Það var gott veður sem sagt. Við tókum allan pakkann sem var í boði þá. Bátinn og karlinn að syngja í hellinum, átum á stöðunum sem voru þá í gangi og sáum lunda á klettabrún. Þar að auki var pysjutíminn í gangi og það var hreinlega geðveikt gaman, jafnt fyrir mig og hana, því þetta var allt svo óvenjulegt og skemmtilegt. Minnir að Keikó hafi verið dauður en við sáum umtalað rúnkdekk stjörnunnar.

Í seinni skiptið fórum við Dabbi sonur minn með ferjunni frá Landeyjahöfn sirka 2015. Það var örstutt sigling og ekkert mál með bílinn og allt. Dabbi var bara með KR að hita upp og svona, hanga með strákunum, svo ég gat hreinlega tekið Heimaey alla á einu bretti á þessum sex tímum eða svo sem ég hafði fyrir sjálfan mig. Fyrst fórum við þó í sund sem Dabbi segir að sé besta sundlaug á landinu. Klifurveggir mættu vera víðar og já ég er sammála: Sundlaugin í Eyjum fer auðveldlega á topp 3. Hægt er að lesa um þessa ferð okkar hér.

Allavega, við morgunverðarborðið áðan var maður í fiskiðnaði alveg brjálaður í Morgunþætti Rásar 2 út af því að samgöngur til eyja eru í lamasessi. Hvað er eiginlega í gangi? Fyrst var þessi Landeyjahöfn alltaf ófær út af einhverjum andskotanum og eruði sem sé að segja okkur eyjaskeggjum í stóru eyjunni (eða „minni eyjunni“ ef þið viljið það frekar) að það sé ekki einu sinni til nothæf ferja til að sigla með fólk og fisk og eitthvað? What!!!

Er það sem sagt of yfirstíganlegt vandamál að kaupa einhverja flotta ferju til að nota til að sigla á milli lands og eyja – væntanlega þá annaðhvort frá Landeyjarhöfn (sé hún greið) eða frá Þorlákshöfn? Ég sem hélt að Vestmanneyjar væru alltaf “vígi Sjálfsstæðismanna” út af svona kempum eins og Árna Johnsen sem bar hag samfélagsins að sögn alltaf fyrir brjósti og var næstum farinn að grafa bílagöng sjálfur með skóflu (úr Byko væntanlega), ef ég man þetta rétt. Hvað er í gangi þarna hjá ykkur?

Var ekki Bjarni Ben voða ánægður með síðustu fjárhagsáætlun og einhverja 44 milljarða isk sem áttu að fara í pott til mögru áranna eða eitthvað svoleiðis? Hvað kostar ný ferja? Eða loftpúðaferja eða eitthvað sem gengur? Varla meira en 44.000.000.000 isk? (ég er hugsanlega að skrifa þessa tölu vitlaust – kann bara á 1.000.000 isk og varla það). Hvað segir Elliði bæjarstjóri við þessu? Er hann ekki brjálaður líka? Og þá brjálaður við hvern? Sjálfan sig? Elliði er annars með bæði ágætan húmor og músíksmekk.

Æi ég veit bara ekkert um þetta. Enda er ég ekki á kaupi við að hugsa um samgöngur til eyja. Er ekki eitthvað fólk á kaupi við það? Og afhverju er þá ekki komin ferja fyrir lifandis löngu?

Úps. Það er vegna þess að það er allt í skralli hérna. Ekki bara í ferjumálum heldur eiginlega í öllum málum. Og út af hverju er það eiginlega? Kannski vegna þess að svokölluð stjórnvöld eru bara ekki starfi sínu vaxin? Það þarf að gera meira og tala minna. Eða eins og sagt var svo eftirminnilega í pönkinu: Það er ekki málið hvað maður getur heldur hvað maður GERIR!

Á endanum færðu þú svo heitu kartöfluna beint í fangið. Það varst þú sem kaust þetta vita gagnslausa lið yfir þig. Reyndu nú að muna það í næstu kosningum kæri samlandi í Vestmanneyjum og annars staðar á landinu (nema hugsanlega í Garðabæ). Það þarf eitthvað annað en einn umganginn enn af handrukkurum lýðræðisins til að koma böndum á skrallið og byrja að greiða úr þessari ömurlegu 73 ára gömlu snúruflækju íslenska lýðveldisins.

ATH: Höfundur er í baráttusæti fyrir XS í Rvk Norður, 20. sæti.

Öskra minna – Bíó meira

Við skulum ekki gleyma okkur. Íslendingar eru 0.000345% jarðarbúa og það er enginn nema við sjálf að pæla í þessu svokallaða stjórnmálaástandi hérna. Mér er svo sem sama hvernig þú vilt eyða dýrmætum tíma þínum. Ef þú vilt öskra allan daginn á Facebook um hvað allt sé ömurlegt og hvað allir séu glataðir og svona almennt raus, sem tekur athyglina frá því sem enginn vill sjá: Bjálkanum í eigin auga – þá máttu það að sjálfssögðu. Kannski er einhver álíka æstur sem mun svara þér eða koma með mótrök og bla bla bla, en ég er allavega ekki þarna. Og auðvitað öllum drullusama um það.

Íslenskt náttúra hefur “alltaf” verið hérna og það er hún sem dregur túrista-síldina hingað fyrst og fremst. Sama náttúra var hérna líka þegar smámenni fortíðar (aðallega XD og XB, en líka allir hinir, t.d. Steingrímur Joð) reyndu sem mest þeir máttu að eyðileggja náttúruna, því þeir komu ekki auga á neitt annað en leiðinlegar verksmiðjur til að “bjarga” hinum og þessum plássum sem eru ekki á höfuðborgarsvæðinu. Gamla Ísland voru álver, frekir kallar sem öskruðu: “Nú, hvernig vilt þú þá halda lífi í landinu?” og endalaus og geðveikur fjáraustur í vonlaus verkefni eins og lambakjöt á erlenda diska, svo ekki sé talað um endalaus “landkynningarátök”, sem voru í besta falli góður brandari.

En þetta rugl fékk allan peninginn. Áratugur eftir áratugur í rugl. Af því þrælar hugmyndaleysis og eigin ranghugmynda höfðu rangt fyrir sér en réðu samt yfir öllum peningunum. Og biddu fyrir þér, það er enn fullt af vitleysingum sem halda að “landkynning” og “lambakjöt til útlanda” séu einhver töfraorð.

Grjótharðar staðreyndir eru þessar: Listafólk í útrás hefur komið Íslandi og náttúrunni á kortið í erlendum hausum. Með þeim afleiðingum að túrismi er að síga yfir sjávarútveg sem aðalatvinnugrein þjóðarinnar. Hafðu það, álbrjálaði, hvalveiðandi, stóriðjustefnuóði fábjáninn þinn! Eða nei, það er lítilmannlegt að vera “I told you so”.

“Það er gott að vera vitur eftir á,” söngluðu heimskir milljarðagreifar með allt niður um sig 2008 og í sama kór voru XD og XB og líka XS og XV og allir bara. Líka þú með þinn flatskjá og myntkörfulán á bakinu. Hvernig væri þá núna að vera “vitur fyrirfram”? Til dæmis með því að fara ekki á límingunum í einhverri geðsturlun þegar næstu listamannalaun verða tilkynnt. Listamannalaun sem eru bara klink hvort sem er og eflaust hægt að borga þau öll með einni misheppnaðri lambakjötsferð til Kína.

Hvernig væri að hætta að eyða tímanum í tilgangslaust tuð á Facebook, rífa þig upp á rassgatinu og sjá og heyra skemmtilega og hrífandi list. Skiptir ekki máli hvað það er eiginlega. Fólk er meira en kindur. Rollur fara ekki í bíó en bændur á svokallaðri vonarvöl ættu að gera það. Netflix? Næst það ekki í Skagafirði?

Nú er að renna upp hið árlega bíóhaust. Með leyfi fundarstjóra:

RIFF kvikmyndahátíðin byrjar á morgun. Slefandi æðisleg veisla til 8. Október. Dagskráin er hér og bara go for it. https://riff.is/dagskra/kvikmyndir-og-vidburdir/ Miðasalan er hér. https://riff.is/um-riff/midasala/ Fólk yfir 90 í greind ætti að geta klórað sig út úr þessu, enda getur fólk undir 90 bara farið áfram á Superman (reyndar æðisleg skemmtun þessi nýjasta).

Hef sjálfur ekki fullskipulagt mig en nú hef ég tíma, enda ekki fastur í að bera kassa einhversstaðar á milli 09:00-18:00. Myndir sem mér sýnast vera möst: Tom of Finland / Borg vs. McEnroe / Stöff eftir Aki og Maki Kaurismaki / Stöff eftir einn heiðursgestinn, sjálfan Werner Herzog / Rock n Rollers (með krökkunum) og svo framvegis.

Sjálfur er ég víst í viðtali í myndinni Atlantis, Iceland eftir ástralska vini mína. Ég neyðist til að sjá undirhökuna á mér í þeirri mynd. Og svo er örugglega margt fleira fyndið og áhugavert en undirhakan á mér í þessari mynd.

Það skiptir eiginlega ekki máli hvað maður sér, í hvaða sal maður vafrar inn á – maður kemur alltaf betri maður út og jafnvel með einhverjar nýjar og ferskar pælingar. Þetta er ekki bara bíó, þetta er líka hugveita. Ég er að detta í gírinn og nú verður tekið á því. Takk Hrönn Marínósdóttir fyrir að nenna þessu í öll þessi ár! Þrátt fyrir þetta vanalega, fjárhagsáhyggjur og betl, af því það þarf að nota peningana í lambakjöt og landkynningu, bjarga einhverju Sjalladrasli á Suðurnesjum (Steingrímur Joð) og svo moðerfokking framvegis. En munum samt að vonin er það síðasta sem deyr. (Sjá t.d. http://www.imdb.com/title/tt0118799/)

Ef þú vilt svo drulla þér af Facebook strax í kvöld (eða seinna) þá eru það THE SQUARE í Bíóparadís og UNDIR TRÉNU sem þú átt að fjölmenna á með undirhökuna, þín andlegu og líkamlegu mein, æxlunarfærin, heilann á þér og allt heila klabbið.

Allt hér að ofan gildir líka fyrir þau ykkar sem teljið ykkur vera alheilbrigð. Þið eruð hættulegasta liðið, oftast svo kallaðir siðblindingjar, sem er víst staðreynd að er til (á eftir að gúggla). Kjósendur hljóta að vita við hverja er átt.

Yfirlýsing: XS!

Ég ætla að setja Xið við S þann 28. okt. Flokkurinn virðist vera eins og mjúkur barnsrass um þessar mundir – gamalt sigg og sár fortíðar dottin af, vonandi koma þau sigg og sár ekki aftur.
Sumt í öðrum flokkum er ágætt, jafnvel mjög gott, en allavega þrennt (Inga Sæland, Hrægammar og Simmi) er algjört drasl og ekki til annars en að þvæla þessari aumingja „þjóð“ í gegnum enn ein svipugöngin að exa við það helvíti. 
Ég veit ekkert hverjir verða í framboði fyrir XS – ábyggilega einhverjir bjánar líka eins og gengur – nóg er nú af þeim í öllum flokkum. Formaður XS er Logi Einarsson, sem starfar einnig sem dansari með gleðibandinu Skriðjöklar frá Akureyri. Hér að ofan má sjá meistarann í kombakki 2012, á fjölsóttustu tónleikum Akureyrarbæjar. Logi er þessi í pilsinu.

Framboð Sigmundar tilbúið

Jahá! Framboð Sigmundar Davíðs er bara tilbúið og þú last það fyrst hér: Efsta fólk á listanum. Að sjálfssögðu verður meistari Sigmundur næsti forsætisráðherra og kemur öllu á réttan kjöl, enda stoppaði hann Icesave með berum höndum og keypti gamlan vegg við Reykjavíkurhöfn. Þar að auki er hann dugnaðarforkur eins og viðvera hans í síðasta þingi getur staðfest. Áfram gamla Ísland! Áfram Sigmundur!

SIGMUNDUR „SIMMI“ – Norðaustur
Allir fíla Simma, nema svívirðilegir ofsækjendur hans. Skammist ykkar! Hver vann Icesave, ha? Simmi vann Icesave. Kemur af fátæku alþýðufólki og hefur haft að berjast fyrir sínu. Réttur maður á réttum stað í dag þegar nútíminn bankar á dyr með offorsi.

GUNNAR „BURSTAKLIPPING“ BRAGI – Norðvestur
Allt gott kemur frá Skagafirði, t.d. Kaupfélag Skagfirðinga og hestar.

BJÖRN „BINGI“ INGI – Rvk-suður
Hörkuduglegur nagli sem hefur sko aldeilis unnið hörðum höndum fyrir sínu frá blautu barnsbeini. Athafnaskáld með tandurhreinan skjöld. Á mynd er hann með fv. ástmey sinni, Brand.

JÓHANNES „VAFASAMUR“ ÞÓR – Rvk-norður
Spilaði á bassa með Vafasöm Síðmótun (pönk), fv. aðstoðarmaður og nv. almannatengill = Heilagur maður!

ÁRNI „TEPPI“ JOHNSEN – Suður
Á þessum óvissutímum með sín svokölluðu internet er þörf á vönum manni sem lætur verkin tala, landi og þjóð til heilla.

EINHVER KONA – Kraginn
Konan er ófundin en leit stendur yfir. Það verður að hafa eina konu svo kellingar verði ekki með röfl.

Ef þetta stórfenglega úrval hæfileika nær ekki a.m.k. 10 mönnum á næsta þing skal ég hundur heita. Snati þá helst. Voff voff!

GUIDE FOR ICELANDERS VOL 1

THE FARTING PEOPLE INC (FPI) + FIRST BEST INTERNATIONAL INC (FBI) INTRODUCES: EDITORIAL 1.

GUIDE FOR ICELANDERS VOL 1

(Listen to the lyrics and ask yourself: Am I Havin’ any FUN?)

Friends!
Do you remember how everybody stuck together in Iceland after “OCT 6 2008”? That was our very own local “9/11 aftermath” moment in Iceland. People came out of their brain cages. Maybe smiled to strangers on the street (OK, I know this sounds corny, I’m from the first international sarcasm generation, but bare with me), some people went “back to basics” and started to knit again with old Icelandic wool – AKA “The Knitting Revolution”, etc etc. We Icelanders were all together in this mess and we wanted to get out of the mess TOGETHER. Of course people were angry, because this was someone’s fault – obviously – but the general blaming it in myself stuff was “I bought a Flat screen too” (taken from “Old Björgulfur” stammering attemt to explain it all after the fact, on – yes – live television interview).

A little bit later on there came the swarm of fresh ideas because the heavy industry-mentality (AKA “Stóriðjustefna hugans”) had had us all (except some free thinking people) caged in our heads, thinking: “What should I do now, FOR MONEY”.

“My mother and father from an older generation will be confused and mad at me for not having anything else to do, FOR MONEY. Etc etc. So artists like me were stammering in front of their mother (in my case) saying, maybe too harshly, “Eh, when I finish this PROJECT, I think I will have another PROJECT coming up.”
Mother: How much is that gonna pay?
Me: Eh… I don’t know, but it is on national radio so maybe I will get (always more to fool my mother): 300.000 isk!
Mother: So after this, „Project“ of yours, what’s gonna happend then? Why won’t you go back to the bank?

Oh mother! I loved you (maybe not too much) but now you’re gone for good and now I loved you and I will love you forever – despite all your, eh, „faults“.

(Hugleikur Dagsson got it very early on – Because he is an artist)

People need MONEY. C’mon people, don’t start with Bitcoin bla bla bla – we are not there YET. MONEY to do good shit for themselves AND OTHERS. Rich bastards are not all bastards. OF COURSE NOT. But of course too: 99% of the 1% are just filthy greedy idiotic bastards putting money into SATAN. Investing in new ways to kill kill kill; heavy killing people drugs; child explotation in faraway places, etc etc. SATAN!!!

Real people with real lives with real jobs need real money (100% of the 99%). To do stuff for themselves (and others). So who you gonna call? (Not FPI/FBI – We have not even got an office yet) – You gonna call up on yourself and promise yourself not to be an idiot that thinks about YOURSELF first. This is simple, but everything simple is forgotten, when you have the CHAOS all around you. CHAOS caused by SATAN.

Fuck! Time’s up. A real friend will be waiting for me if I don’t hurry up soon. And also editorials should not be too long. Tomorrow I promise to tell Icelanders HOW TO DRIVE A CAR! Let’s start somewhere and let’s start with driving a car. For now I can only say: REMEMBER THE TURN INDICATOR (Stefnuljós). Some old stuff said: If you wanna change the world, start with driving your car like PEOPLE and not like an IDIOT.

Now fuck off,
Dr. Gunni
Co-editor of FPI/FBI (or whatever)
AKA Styrmir 2

GO SEE THE SQUARE!!!

 

Íkorni sleppur frá hrægammi – Þjóðin andar léttar.

Ha ha ha – loksins!!! Óttarr Proppé – velkominn aftur elsku vinur. Gott að sjá þig aftur í ljósinu. Það er bara kalt í myrkrinu. En þar eru allir $$$ ég veit – en vonandi ekki alltaf. Ég vissi að þú gætir þetta! Litlir íkornar eins og við eigum ekkert að láta hrægamma (ég er ekki að tala um Benna stuð) plata sig og gott að heyra að þú slappst úr goggnum áður en gammurinn var svo mikið sem kominn á loft til að fara með þig í ógeðslega laupinn sinn – “Þetta er ógeðslegt þjóðfélag, þetta er allt ógeðslegt”.

Ég vona að þú hættir nú, eins og vonandi aðrir, að tala um „einstaklinga“, „aðila“ og „úrræði“ og farir að tala aftur um „fólk“, „fólk“ og „að gera eitthvað skemmtilegt“. Æ ég er viss um að þú og aðrir í Bjartri vitið allt um þetta. Ætluðuð bara að reyna að spila með í þessari Lúðrasveit Satans en svo bara spiluðu allir eftir nótum sem þið kunnið ekki – og vilduð ekki læra. Og svo sáuði hvert lúðrasveitin ætlaði að þramma enn og aftur – niður gamla götu leiðinda, framhjá Orkuveituhúsinu, holunum við Borgarspítalann og Pink Hjöll – The Wall, og þið bara: Jæja krakkar, eigum við ekki bara að hlaupa áður en talið verður í, stofna nýja lúðrasveit, jafnvel bara pönkband með vinum okkar, engar helvítis nótur, bara pönk og gaman – og látum bara þessa dauðu peninga eiga sig í sínum glæsihýsum óhamingju og Satans.

Við eigum ekkert heima í þessari lúðrasveit, hugsuðuð þið og sögðuð Let’s go. Eða jafnvel:

Íslendingar: Ég er viss um að Óttarr hefur skellt sér á The Square sem nú er sýnd í Bíó Paradís – Eða Regnboganum. Ef hann gerði það (ekki?) ættir þú að gera það. Æðislegt mynd. Sænsk. Ógeðslega fyndin. Og með skilaboð um framtíðina sem þið þráið að heyra.

Sannir Sjálfsstæðismenn (sem eruð ekki óviðbjargandi viðbjóður): Ég veit að það síðasta sem ykkur dettur í hug er að líta í eigin barm. En ef þið nennið ekki á THE SQUARE þá er hér lítil frétt sem er vonandi lausn á vanda sumra ykkar. Ég er samt ekkert að segja að þið séuð öll svo heppin að vera samkynhneigð, sko.

Lúðrasveitir: Ég er ekki að dissa lúðrasveitir! Þær eru æðislegar. Ég elska lúðrasveitir. En þetta er nú bara svona myndlíking, sem mér datt í hug, ekki vera foj. Lúðrasveit verkalýðsins fer t.d. aldrei í alvörunni þessa leið sem lýst er.

Elskum óvininn

Ókei. Ég hef aldrei lesið Biblíuna og man ekkert eftir því hvað ég var að spá þegar ég fermdist, nema mig langaði í rafmagnsgítar og magnara. Auðvitað eru Nýja og gamla testamenntin bara mannanna verk og skrifuð af einhverjum hugsuðum fyrri alda. Menn eru eitthvað að þjarka um tilvist Jesúsar frá Nazareth og ég get ekkert vitað um það hvort sá ágæti maður var á meðal vor fyrir 2017 árum eða ekki. Tel mig til trúlausra eða þeirra sem eru lítið að spá í tilgangi og markmiði þess að foreldrar mínir höfðu samfarir og 9 mánuðum sirka poppaði ég út og bara allt í lagi með það 🙂

Prestar Þjóðkirkjunnar eru svo allskonar, en margir alveg frábærir menn og konur – og svo eitthvað verra lið og jafnvel ofan í hreinustu viðbjóði – en þá er ég nú frekar að spá í þjóna kaþólsku kirkjunnar (til forna vonandi). Í gær tók Sr. Bolli Pétur Bollason, sóknarprestur í Laufásprestakalli það á sig að messa yfir þingmönnum okkar og tókst það svona líka þrumuvel úr hendi. Það er nánast allt sem Bolli segir rétt og gott á pakkið að heyra hann skamma það aðeins. (Með „Pakk“ er ég að vitna í Dag Sigurðarson – þessir þingmenn okkar eru sennilega ekkert pakk nema kannski nokkrir – Hvernig á ég að vita það?)

Svo gerið ykkur greiða og hlustið á sérann. Ég henti inn nokkrum myndum og plís ekki vera eitthvað foj yfir því. Tók líka út „Jesú-vælið“, þ.e.a.s. guðsorð og sálmasöng, en það hefur lengi staðið okkur með annan tónlistarsmekk fyrir þrifum að þurfa að hanga yfir þessu slævgandi gauli. Meira pönk í kirkjurnar sem sagt, því það er gott pönk í sumum sérum!

Andverðleika-þjóðfélagið og ég

 

Ég hef lokið störfum fyrir Fjallakofann, Laugavegi 11. Ég vann þar í 15 mánuði, síðan í byrjun maí 2016 og þótti strax gaman að vera í búðarleik (lífið er leikur, manstu). Ekkert nema fínt fólk að vinna í Fjallakofanum og allir tóku vel í að fá fríkið mig til að vinna þarna. Fjallakofinn er lang besta útivistarbúð á Íslandi en ég hef reyndar ekki skoðað úrvalið annars staðar og því dáldið að tala út um rassgatið á mér með þessari fullyrðingu. Ég hafði labbað á mörg fjöll og svona, en var auðvitað enginn sérfræðingur á þessu sviði. Samt alveg ákveðinn í að standa mig og svoleiðis – ætlaði ekkert að gera þetta með rassgatinu.

Eftir eitthvað bix var ég orðinn herra verslunarstjóri á besta stað við Laugaveginn í ágúst 2016 og enn jókst ábyrgðin. Reyndar svo mikið að ég þurfti á ítarlegu kírópraktor-ferli að halda í desember því ég gat varla skeint mig eða sest inn í bíl vegna eymsla í mjóbaki. Ég er enginn Bubbi Morthens þegar kemur að líkamlegri vinnu sko.

Jæja góður í bakinu þreyði ég veturinn og datt inn í sumarið. Eftir Gautaborgarferðina kom ég heim fullur af hugmyndum um betra Ísland og hóf vinnu á ný aðeins fyrir Verslunarmannahelgina. Ég var í hvílíku stuði eftir Svíþjóð að ég breyttist í hinn (að mínu mati) fullkomna verslunarstjóra, sem reynir að sinna öllum kúnnum eins og þeir séu gamlir vinir. Ég var “hressi kallinn í búðinni” og lék við hvern minn fingur að sinna kúnnum.

Athugið að svona 95% af kúnnum á þessum stað eru útlendingar, ferðamenn. Það fólk kemur hingað vitandi sumt alveg svakalega lítið um land og þjóð og ég fann strax að ég væri ekki bara verslunarstjóri heldur líka einskonar fóstra og/eða starfsmaður á sambýli fatlaðra (tek fram enn og aftur að ég er ekki að gera lítið úr fólki sem vinnur þau illametnu störf í okkar yfirgengilega andverðleika-samfélagi). Mjög algengar spurningar túrsita eru bara “Hvar get ég pissað og/eða kúkað” og “Hvar er apótekið?” og “Hvar er eitthvað skemmtilegt sem er ekki Blue Lagoon eða Golden Circle?” Þessu svaraði ég af fagmennsku með aðstoð Reykjavíkur-korts á borði og/eða Íslandskorts á vegg. Ég hef eins og einhverjir muna kannski verið að dæma fjöll og sundlaugar og matsölustaði áratugum saman og verið okursérfræðingur Íslands og allskonar. Stundum meira að segja verið að spá í að vera uppistandari, svo þetta rann allt saman í Verslunarstjóra Fjallakofans, Laugavegi 11.

Gestir mínir voru ægilega hrifnir. Fólk á ferðalögum er yfirleitt glaðara en fólk heima hjá sér. Það er á nýjum exótískum stað, með öll skinfæri opin og til í nánast hvað sem er. Heldurðu að þetta fólk sé til dæmis mikið í því að kafa í Silfru eða álíka heima hjá sér, eða sjá norðurljósin eða á hestbaki etc? En hvílík er vanhæfnin á Íslandi að það er ekki enn búið að koma upp skítakömrum fyrir þessa gesti okkar – eða komugjöld eða neitt. Íslensk stjórnvöld eru hreinlega ekki hæf í annað en að moka peningum í hina ríku vini sína og frændur sína eins og öll dæmi síðustu misseri sanna. Ég nenni nú hreinlega ekki að eyðileggja þessa jákvæðu ritstjórnargrein með frekara tuði um þau ósköp en droppa samt því sem einn innmúraður missti út úr sér undir pressu: „Ég er búinn að fylgjast með þessu þjóðfélagi í 50 ár. Þetta er ógeðslegt þjóðfélag, þetta er allt ógeðslegt. Það eru engin prinsipp, það eru engar hugsjónir, það er ekki neitt. Það er bara tækifærismennska, valdabarátta.“

Úff… Jæja, aftur að einhverju skemmtilegu.

Sumir gesta minna komu aftur með gjafir til að þakka fyrir góða þjónustu. Ég er með heimboð (og nafnspjöld) út um allan heim, ógeðlega töff járndúnk af eðal sýropi frá Kanada upp á eldhúshillu og vonandi lifi ég í heilum ferðafólks heima hjá því. Ég man allavega sjálfur eftir þeim skemmtilegustu frá mínum ferðalögum. Arabanum hressa sem þóttist hella kaffi yfir Steina Sleggju á Miðjarðahafsstað í París, svo allir fóru í panik í 2 sekúndur en svo að hlæja, etc, etc.

Nú fóru brotin að raðast saman í þessari hugljómun minni. Bjarni töframaður og snillingur er með þrjá í vinnu að leiða túrista um miðbæinn og gera eitthvað skemmtilegt fyrir peninga. Ég sá þá oft með halarófuna þegar ég var að sækja kassa ofan í kjallara. Gaurinn með gítarinn að spila Bob Dylan og Tom Waits og lög eftir sjálfan sig var stundum rétt hjá mér og var að fá svipað og ég á tímann, ef ekki hreinlega miklu meira. En samt var ég svo bugaður af hlekkjum fortíðar að ég sá ekkert nema steady job og fastar mánaðartekjur, hugsaði ekki einu sinni: Fyrst Bjarni töframaður getur það þá ætti ég nú að geta það líka.

Hver heldurðu að hafi þá komið í heimsókn? Gamli verkurinn í mjóbakinu. Ó nei, ekki aftur! Svo nú var ég með bakverki að horfa á Bjarna töframann græða á túrisma á meðan ég sótti gaskassana niður í kjallara, æjandi og vælandi eins og týpískur alþýðu-Íslendingur til forna.

Svo kom annar í búðina, Kínverji sem kynnti sig sem aðalgaukurinn í músíkinni í Kína. Nú kom sér vel að ég hafði fengið að ráða kínverska stelpu sem er gift frænda mínum og náttúrlega miklu verðmætari en að fást við verslunarstörf við Laugaveginn því hún talar bæði kínversku og ensku og meira að segja “bara smá” íslensku líka. Hún gat skoðað kínverska internetið og staðfest allt sem sá kínverski sagði. Hann er ekki á vegum stjórnvalda heldur sóló og veit allt um allt og alla í Kína. Hefur þegar kynnt Kínverjum tónlistarlíf Ítala (hann býr 50/50 í Milano) og er kallaður “Marco Polo Kína” og var nú staddur hér með Blue Eyed Pop undir hendinni og hafði fengið að vita í Lucky Records að ég ynni í Fjallakofanum, Laugavegi 11 (Takk Ingvar og Gestur og kó!). Við skulum því segja að nú sé Kínamarkaður að opnast upp á gátt og þar eru peningar næstum í sama hlutfalli og vanhæfnin hér – ekki vandamál.

Lokahnykkurinn í að stóriðjustefna hugans lak loksins að fullu úr hausunum á mér var svo þegar Jón Gnarr kom og sótti Þórberg Þórðarson komplett á vinýl, en plöturnar þrjár hafði ég geymt handa honum í 9 mánuði eða svo, en hann var alltaf í Houston eða eitthvað. Hann var beisiklí fastur í sömu stóriðjustefnu hugans og hafði þegar fengið að kenna á því að á Íslandi er maður ekki metinn að verðleikum, ef verðleikinn er að reyna að gera eitthvað skemmtilegt. Einu verðleikarnir sem eru hér metnir einhvers eru að kunna að græða peninga fyrir sjálfan sig með aðstoð annarra í sömu pælingum, sem fyrir eru á fleti. Les: Allir flokkar í lýðveldissögunni eru eins, en XD og XB mest eins, því þeir hafa lengst “ráðið” með stóriðjustefnu-hugarfari svokallaðra kjósanda í svokölluðu lýðræði. Og ef einhver vill gera eitthvað annað öðruvísi er því troðið í skítinn umsvifalaust af hinum innmúruðu sem eru einhverjir tuttugu forríkir karlpungar í vikulega sauna eða eitthvað. En þetta er nú bara eitthvað sem maður “hefur heyrt” og ég vil pent takk, ekki fá einhverjar morðhótanir eins og Lára Hanna hefur fengið að kenna á. Þetta með baráttukonuna Láru heyrði ég nú bara í heitum potti í Hveragerði í gær. Maður fær aldrei frið til að hvíla sig og vinna í mjóbakinu í heitu pottunum því fólki er alltaf svo reitt þar og vill tala um það hvað það er reitt í pottunum. Jafnvel þótt það eigi að heita í hvíldarinnlögn í Heilsuhælinu í Hveragerði, sem já já, heitir eitthvað annað í dag.

Ég tilkynni því með mikilli gleði og þó nokkrum væntingum að fyrirtækið FARTING PEOPLE INC (FPI) er í farvatninu. Nafnið er auðvitað ensk þýðing á því fyrsta sem við Jón gerðum saman listrænt, lagið Prumpufólkið, sem allir kalla Prumpulagið og ég hefði betur látið heita. Það er eitt frægasta og þekktasta lag íslenskrar poppsögu, þótt ég hafi til þessa verið of bugaður af andverðleika-þjóðfélaginu til að vilja viðurkenna það fyrir sjálfum mér eða öðrum. Tuttugu ára gamalt lag (í október, þá verða liðin 20 ár síðan Abbababb! kom út), sem er enn sungið á mig út á götu af 3ju eða 4ðu kynslóð hlýtur bara að vera gott, fjandinn hafiða. Og 478K views and counting. Ég er orðinn svo sjálfs-verðmætur núna í seinni tíð að ég er löngu hættur að finnast það óþægilegt þegar krakkarnir byrja að prumpa á mig. Eða ömmurnar eða foreldrarnir að tala við mig um uppeldislegt gildi lagsins. Ég fór næstum að grenja nýlega þegar ein amman sagði að það fyrsta sem barnabarnið hafði tjáð sig svo skildist væri “ú-í-ú-í-ú”-ið í laginu. Það þekkja allir þetta meistaraverk, andskotinn hafiði. Ef ekki þá er það hér:

Að mjóbakinu er það að frétta að það er strax orðið betra eftir að ég hætti að bera alla þessa kassa handa túristunum og ég get nú bæði sest upp í bíl og skeint mig án þess að æja eins og fornmenni. Þar að auki er kona Jóns besti nuddari á landinu (að sögn Jóns) og þar á ég tíma fyrir næstu sigurgöngu – til Helsinki nk. sunnudag til að vera heiðursgestur á frumsýningu seinni heimildarmyndarinnar um finnsku fötluðu pönkarana sem fóru sigurför til Eurovision-lands 2015 og komu hingað í fyrra.

Eftir frumsýningu verður eftirpartí allra eftirpartíia því það verður sett upp einskonar “Mongos Got Talent” (afsakið þetta grín á kostnað fatlaðra) þar sem finnskir og ég keppa um atkvæði PKN (hljómsveitarinnar sem sé, sem hætti þegar aðalmaðurinn varð sextugur í fyrra) Auk mín (sem er með pottþétt siguratriði tilbúið og mun flytja það með aðstoð vinar míns Péturs Magnússonar, sem kemur að sjálfssögðu með til Finnlands og við lokum þar með hinum skemmtilega hring og ævintýri sem hófst þegar við sáum fyrri myndina saman í Bíóparadís 2012), koma fram Circle og Radiopuhelimet, sem eru gamlir þjáningabræður úr Finnlands-ævintýrum mínum 1992-1994, og tveir enn, sjá plaggat:



Allt er gott sem endar vel en þetta ævintýri er nú vonandi varla byrjað enn þótt það hafi tekið á sig einhverja mynd. Mynd sem verður gerð opinber með oldstæl blaðamannafundi þegar þar að kemur. Þið, íslenskt blaðafólk sem eruð ekki öfundsverð af aðstöðu ykkar – nema þið vinnið á Morgunblaðinu – fáið bara boðskort og mætið þá, ef ykkur verður hleypt út úr hænsnabúrunum ykkar og eruð kannski búin að fylla upp í á milli Bónus-auglýsingana af einhverju innihaldsrýru drasli. Sorrí – Þið eruð öll ágæt en svokallaðir eigendur ykkar ættu að gera okkur öllum greiða með sitt dauða fjármagn og koma sér í burtu. Ef nýja Ísland á einhvern tímann að verða nýtt en ekki eitthvað gamalt Orkuveituhús í endalausu tjasli þá þarf að losna við óværuna, veggjatítlur Orkuveituhússins, ef þið vitið hvað ég er að meina.

Bless á meðan,
Gunni

PS: Lítið lag. Takið eftir ráðherrabílunum (svipaðar týpur og bílar handrukkara), byggingakrönunum og öllu. Mynd ársins 2017!

Tvær möst sí bíómyndir

Í bíóhúsum Reykjavíkur eru nú um mundir tvær bíómyndir sem þú bara hreinlega verður að sjá. Byrjum á þeirri íslensku.

UNDIR TRÉNU ****
Haddi Gunni (Hafsteinn Gunnar Sigurðsson), sem gerði áður Á annan veg (2011) og París norðursins (2014) er leikstjóri myndarinnar og skrifaði handritið með Huldari Breiðfjörð. Allt hans stöff hefur verið gott en Undir trénu er samt lang best. Tré í garði er minnsta málið í þessari mynd heldur einskonar macguffin. Tvær fjölskyldur í raðhúsalengju í Reykjavík gætu þess vegna verið Suður og Norður Kórea – eða Ísrael og Palestína (samt eiginlega of mikið Golíat og Davíð dæmi í gangi þar) – og við sjáum hvað getur gerst þegar fólk stendur fast á sinni geðveiki, sama hvað. Edda Björgvins (gaman leikari) vinnur stórfenglegan leiksigur, ég man bara hreinlega ekki eftir öðru eins áður í íslenskri mynd. Hún fær Edduna næst og gott ef ekki Óskarinn líka (mín spá – ég er samt hvorki í Eddu né Óskarsnefninni). Allir leikarar eru einnig hreinlega stórkostlegir. Meistari Steindi (gaman leikari), Siggi Sigurjóns (gaman leikari) og Þorsteinn Bachman (gaman leikari) eru drulluþéttir og æðislegir – og öll hin líka. Tæknihliðin er pottþétt (ég sá allavega allt og heyrði meira að segja allt) og tónlist Daníels Bjarnasonar er fín (maður tók lítið eftir henni, sem er plús, og stundum skerpti hún á atburðum). Svo bara til hamingju öll með þetta þrekvirki og Haddi og kó eiga ennþá helling inni – því þetta er svo ungt lið. Mig langar aftur á Undir trénu. 

THE SQUARE ***** (samt bara hægt að fá **** mest)
Eins og komið hefur fram er Svíþjóð það fólksmengi þar sem allt hefur best verið gert, allavega mv núgildandi heimildir sagnfræðinga. Þaðan kemur Ruben Östlund, leikstjóri myndarinnar og helsti heilinn að baki hennar. Bergur Ebbi lýsti myndinni svona (án þess að hafa séð hana, hafði bara mín orð fyrir því): „Ha, eitthvað skandinavískt Fight Club, samt meira posh – dýrka svona“ – og það er það sem þessi mynd er. Jafn góð og áhrifamikil (áhrifameiri samt) og Fight Club. Og auðvitað meira Ikea en Fight Club (sem þó hafði mjög sterka Ikea senu).
The Square (auðvitað þýðir titillinn að það þarf að „hugsa út fyrir kassann“ til að leysa yfirþyrmandi vandamál heimsins) er svo ógeðslega fyndinn að jafnvel Luis Bunuel er nú að snúa sér við í gröfinni (note to self: Tékka á því hvar sá meistari er jarðaður). „Ógeðslega“ fyndin af því að allt er fyndið í henni, jafnvel það sem má ekki vera fyndið.
Rammi myndarinnar er listaheimurinn, svo kallaði, sem í alvöru löndum (ekki Íslandi sem sé) er múltíbilljón bisness og snobbið og ruglið eins og eitthvað úr höll Lúðvíks í Versölum. Þó listamenn á Íslandi séu alltaf skítblankir og árlega niðurlægðir af undir 90 í greindarprófum (af því fávitar mega líka vera í tölvum), þá er það allavega gott að hér snobba fáir fyrir þessu, ef undan eru skilin nokkur grey sem telja sig tilheyra bransanum.
Ef bara eitt kemur út úr þessari mynd (annað en hugsunarbylting á alheimsskala) þá væri gott ef það væri það að svokölluð innsetningar-list væri hér eftir hlegin út af borðinu og fengi ekki krónu úr vösum almennings sem hefur ekkert að gera við málningadósir í horni og drasl á gólfi heldur vill bara (eðlilega) eitthvað sem það skilur og fílar (eins og t.d. Ragnar Kartansson).
Öfugt við Undir trénu er Kassinn fullur af von, ef bara fólk nennir aðeins að vera minni fávitar, eða zombís vanans og kapítalismans. Hér á landi hefðu t.d. nasistar og vondir Sjálfsstæðismenn gott af þessari mynd, þótt það þurfi líklega meiri djúphreinsun á sálarlífi þess fólks – jafnvel sérhannaða meðferð í Heilsuhælinu í Hveragerði. Það hlýtur að vera til fyrir því úr Ríkissjóði því ef einhver á auðvelt með að fá fjárstuðning úr svokölluðum sameiginlegum sjóðum, þá er það einmitt liðið sem vinnur við að dæla úr þessum sjóðum – á okkar kostnað. Prove me wrong. Hver á flottasta ráðherrabílinn núna?
Sem sé: The Square er besta mynd sem ég hef séð – allavega á þessari öld! – og engin spurning að þú kæri lesandi átt að drulla þér á hana í bíó strax í dag. Hún er sýnd hjá fólkinu í Bíó Paradís (áður Regnboginn) og ég lofa þér hlátursköstum og nýrri sýn á tilveruna. Ég ætla samt ekki að endurgreiða þér persónulega ef þú a. Skilur ekki myndina, b. Finnst hún ekkert skemmtileg. Kannski best að þú takir hágæða greindarpróf ef þú ert eitthvað tvístígandi (eða óharnaður unglingur sem villtist hérna inn að leita að Prumpulaginu). Allt undir 90 er bara Fast & The Furious 19 en hinum ætti að vera óhætt.